Bu gün geçmişte Irak ve Afganistan’da olduğu gibi Suriye, Mısır ve diğer İslam ülkeleri üzerinde çeşitli stratejik oyunlar oynandığını artık hepimiz kabul ediyoruz. Ancak biz bunun sorumluluğunu doğrudan batılı güçlere mi yüklemeleyiz. Yıllarca Coca-Cola markasına İsrail-ABD malı deyip hep ticareti öne sürerek, hükümetlerimizi bu ülkelerin oyuncağı olarak gördük. Ancak ne var ki biz bunun daha iyisini yapalım diye bir mücadeleye çoğu kez girmekten uzak durduk. Çünkü bizde felaket tellallığı önemli bir meslek haline gelmiştir. Halk bu gibi konulara yönelince siyasiler de bu konular üzerinden siyaset yapmaya çalıştı yıllarca. Elbette her bir İslam ülkesinin kendisi içerisinde, bölgesiyle ve dünya ile ciddi kompleks yapıda sorunları bulunmaktadır. Bunları derinine inmeden analiz edebilmek mümkün değildir ya da eksik bir değerlendirmeye neden olacaktır. Ancak biz her zaman suçu başkasına atarak kendimize bir masumiyet karinesi yükledir. Yanlızca Türkiye açısından değerlendirmemek gerekir meseleyi. Suudi Arabistan, İran, Pakistan, Endonezya, Malezya, geçmişte Mısır gibi dünyanın farklı konumlarında bulunan güçlenme potansiyeli olan ülkeler açısında dan meseleyi irdeleyebilmeliyiz. Biliyoruzki hemen savunma taktiğimiz ‘’göz mü açtırdılar ki?’’ ifadesi olacak. Bu bir noktaya kadar geçerli savunma mekanizmasıdır. Öncelikle İslam Dünyası mezhepsel, itikadi, milli meselelere takılmaktan kurtulmalı ve bunu her bir birey müslüman değerlendirmelidir. İslam Dünyasında bunca kan ve göz yaşı varken minicik masum çocuklar annelerinin babalarının arkasında hıçkırıklara boğulurken bizim birbirimize takılmamız tamamen bir zulm ve kesinlikle hesabı verilmesi zor bir olgudur. Toplumda öyle görüyoruz ki milliyetçi değilim diyen milliyetçiliğinin farkında olmadığı, tarikatçı değilim diyenlerin tamamen taassup içerisinde olduğu gibi konular gözlerimizin önünden eksilmeden artmaya devam etmektedir. 
