Deyimlerimiz:

Ocaklardan kiş kiş ola.

Hayma sarartmaz, haraldan geniş olur.

Evlat babadan beller sofra yazmayı,
kız anadan beller oba gezmeyi.

Hanımın hısımı gelince oklavalar tıkır tıkır,
beyin hısımı gelince dişler şıkır şıkır.

Erkek söyler kadın dinler ev düzgünlüğünü,
kadın söyler erkek dinler ev bozgunluğunu.

Gelen hediyenin azı olmaz,
evde kalan kızın nazı olmaz.

Oğluna iyi deme koynuna el kızı girmeyince,
karına iyi deme yoksulluk görmeyince.

Al zengin kızını döndersin babası evine,
al fakir kızını göndersin babası evine.

Karı koca sarıla sarıla, hısım akrabalık varıla varıla.

Adam şaşırınca avradına dezze (teyze) der.

Adam zengin olamaz, Zengin adam olamaz.

Ağ itin pamukçuya zararı var.

Arka gerek arka, düşman göre korka.

Ağlayanın malı gülene hayır etmez.

Aptal ata binince ağa oldum sanır,
şalgam çorbaya girince yağ oldum sanır.

Eşşek çamura çökünce sahibinden yiğidi olmaz.

Ahmak çabalar, iş olacağına varır.
Evinde yok bulgur aşı,
kendi gezer bölükbaşı.

0 ne bilir bayramı,
lak lak içer ayranı.

Önceden gerekti tımar,
öldü eşek kaldı semer.

Sözünü gene Maraş dondurması gibi uzattın.

İte biner göçten geri kalmaz.

Deveyi kucağına almış,
karıncaya biner.

Ahır Dağı'na karyağdı,
bizim eve deli yağdı.

Avrat yerine kalayı kucakladım.

Gündüz eser derinkuyu,
gece yatar yüzükoyu.

Cof cof eder şu keyiş,
saz çalar bizim ibiş.

Öküzü sabanı sattın,
şor'a bir yalan kattın.

Kalbin bozuk olduğundan kurran noksan çıktı.

Göç oldu kemer kaldı,
at öldü semer kaldı.

Gelin ata binmiş gör kısmeti nereye.

Eli işte gözü öynaşta